Ik ben vrouw. Al heel mijn leven. Op mijn dertiende werd ik voor het eerst ongesteld. Het lijkt iets alledaags omdat vrijwel alle vrouwen er mee te maken krijgen, maar voor mij was het helemaal niet zo evident. Hoewel er steeds minder taboes zijn; de details van deze periode blijven vaak onbesproken. Dan heb ik het vooral over alle vreemde kleine bijkomstigheden. Ik denk dat het in de ogen van mannen lijkt dat we heel dat gedoe met onze 'regels' wel onder de knie hebben. Ik weet niet hoe het bij andere vrouwen zit, maar ìk heb het niet onder de knie.
Ik vergeet soms tampons mee te nemen als ik naar het werk vertrek bijvoorbeeld. Dat is dus een ramp hé. Zo kan je de dag niet afmaken. Je redt het hoogstens een paar uurtjes zonder hypergenante situatie. Ik heb al ontelbare keren nieuwe dure doosjes in nachtwinkels, in apotheken en supermarkten gekocht en er dan nog te laat voor gekomen of overuren voor opgenomen. Vaak zijn die doosjes ook te groot om discreet in je handtas weg te steken en lijkt het alsof ik een statement wil maken telkens mijn telefoon rinkelt en mijn handtast opengaat.
Het overkomt me ook telkens weer dat die tampons uit mijn zakken vallen op de meest ongelegen momenten. Meestal tijdens een serieus gesprek op straat, terwijl ik net met de buurman praat of zo. En als er net een klas twaalfjarigen passeert.
Ik voel me bovendien altijd onnozel als ik naar het toilet ga met mijn grote handtas. Het valt zo op. Ook weer zo'n statement. Als je dat niet wil en je hebt geen zakken in je broek of rok, kan je ook vlak voordien een tampon in de palm van je hand verstoppen en dan voozichtig door het restaurant lopen, hopend dat er geen oude bekende opduikt om je een hand te geven en een praatje te maken. Het lijkt onwaarschijnlijk, maar het gebeurt vaker dan je denkt!
Die tampons zijn overigens wel een fantastische uitvinding. Ze zijn praktisch, klein, doen niet aan pampers denken, zijn redelijk reukvrij en ze zitten erg comfortabel als je het mij vraagt. Toen ik voor het eerst vrouw werd, begon ik met maandverbanden. Pesterige dingen. Wat deden al die vrouwen vóór de uitvinding van de tampons? Nee, geef mij maar tamponnetjes. Het lijken kleine kanonnen, of grote kogels, of raketten. Maar ze brengen vrede en geen oorlog. En ze zijn ingepakt in plastic.
Die fijne tamponnetjes zitten in smalle plastieken hulsjes. Als je die opendoet worden ze statisch geladen en ze blijven àltijd aan je hand plakken. Uiteindelijk schud ik ze dan los waardoor ze door de toiletruimte dwarrelen. Je vindt die dingen niet altijd direct terug. Ik laat ze thuis dan soms maar liggen. Het is maar een kwestie van dagen of ik hoor ze, als ik door de gang loop, achter me aan schuifelen. Met de luchtstromingen leggen ze een hele weg af in huis en ze zijn moeilijk terug te vangen. Op zo'n dagen komt mijn grootmoeder op bezoek of zo.
Enfin. Ik kan nog wel een tijdje doorgaan. Vruchtbaar zijn heeft zo zijn prijs. Want daar gaat het uiteindelijk allemaal om. Niet?
Posts
