Turrelurre lut

Het is weer een week geleden dat ik nog iets van mij liet horen op deze blog. Tijd vliegt. Ieder vrij moment steken we ons leven in kartonnen dozen (en soms plastieken, want Sven wil alles graag in plastieken dozen), of zetten we een dvd op om ons te verdrinken in de diepte van het scherm. Fotografie of blogschrijverij is er niet echt bij. Zo'n baby (ver)eist bovendien ook heel wat aandacht en organisatie.

De babyfoon ligt nu naast me. Tadeusz - vandaag acht maanden geworden - zeurt al uren de oren van mijn kop. Ik word er turrelut van. Waar haalt dat kind in hemelsnaam al die energie vandaan? We geven hem nu al bijna tien dagen vooral rijst. Zou het daar iets mee te maken hebben?

Al goed dat hij zo schattig is...