Pruts

Omdat ik eigenlijk totaal geen tijd heb om me bezig te houden met schrijven is het hier de laatste tijd eventjes (!) wat stiller.

Alles geraakt hier zo stilaan wat ingepakt, niks ligt nog op z'n plaats, vergeten spullen krijgen weer een tweede (of twaalfde) bestaan, en weggooien voelt soms bevrijdend. Een kartonnen doos is nu op z'n waardevolst... Verhuizen is een hele klus, maar zeker niet altijd zo zwaar als beweerd wordt. Ik kan er ook wel van genieten. Het geeft met een opgeruimd gevoel, een mogelijkheid om weer te onthechten van het materiële. En op andere momenten is verhuizen net een 'hechten' aan het verleden, een prettig herinneren, een soort van mijmeren. Maar dan met het vizier wel naar de toekomst. Er komt een nieuwe fase, een verse plek voor verse belevenissen.

En die ene dag dat ik me in het zweet werk, dat ik dozen hef, en mijn spieren aan het werk zet, dat kan zeker geen kwaad. Ik hou overigens ook wel van kan- deze-kast-door-deze-traphal-vraagstukken. Ja, ik weet het wel te appreciëren zo'n verhuis.

Maar enfin. Ik heb dus weinig tijd en omdat we volgende week verhuizen zal wel nóg stiller worden. Misschien post ik hier en daar een kleinigheid, wat onnozele prutsen. Zoals dit bijvoorbeeld:

In de naailes ontdekte ik vorige week een leuk voorwerpje. Ik had er nooit bij stilgestaan dat iemand zoiets echt zou maken, dat iemand zich daarmee zou bezighouden. Maar toch; het bestaat en ze hebben er zelfs een handvatje op gemonteerd. Schattig toch. En die uit de les zijn zo lekker gebruikt en versleten.

Hopelijk weten jullie waarvoor ze dienen...