dinsdag 21 oktober 2008

Veiling

Ik ben voor het eerst in mijn leven naar een kunstveiling/roepzaal geweest. Het beeld dat ik had klopte wel: een hoopje mensen met een beetje tijd en geld te veel in een zaaltje en een meneer vanvoor die heel rap kan spreken. Het viel me vooral op dat die mens stevig kan tellen, want het gaat soms best snel. Verspreken deed hij zich niet. Een los handje in de lucht is een bod, en eens geboden valt er niet meer terug te krabbelen. Bieden is kopen. Ik werd me plots erg bewust van de 'hoogte' van mijn handen. In die situatie zat mijn neus plots toch wel erg hoog als ik moest krabben. Ik durfde uit angst geen onverhoedse bewegingen meer te maken, en als ik aan mijn oor moest krabben dook ik met mijn hoofd naar beneden. Jeuk dat ik had!
Maar wat ze zeggen is waar: je kan er fantastische koopjes doen. Ik had bijna drie schilderijen, twee tafels en twaalf stoelen, drie chinese kasten en twee vazen gekocht. Gelukkig was ik voldoende gewaarschuwd en wist ik dat dergelijke impulsen de kop zouden opsteken als je hoort hoe goedkoop antieken spullen soms gaan. Het bleef bij 'bijna'; ik heb al mijn centen nog. Sommige prullaria waren dan weer ontzettend duur. Wat begint op 100€ kan in een paar seconden tijd, met wat handzwaaitjes op 4000€ staan. Hoe kleiner de spulletjes, hoe feller begeerd, leek me.
Er waren ook anonieme kopers die via de telefoon boden. Intrigerend. Wie zijn die mensen aan de andere kant van de lijn? Beroemdheden? Oude mannetjes in rolstoelen?

We waren van 't weekend ook al eens gaan kijken bij de expo en Sven had zijn oog er laten vallen op een Mont Blanc vulpen. Sven is al eeuwen op zoek naar een Mont Blanc die hij kan betalen, en die toch klasse heeft.

Ik voelde al heel de tijd hoe spannend zo'n veiling kan zijn en was al helemaal zenuwachtig, maar ik voelde de adrenaline pas echt toen de pen uiteindelijk op het scherm verscheen. Sven zette zijn meest serieuze gezicht op - zijn ik-zit-alle-dagen-op-veilingen-en-ik-heb-tijd-en-geld-teveel-gezicht, en zwaaide een paar keer met zijn hand. Ik voelde hoe hij zijn adem inhield. En pats! Het was zover: Sven heeft zijn Mont Blanc. Een koopje. Momenteel zwemt die in een bakje water, alle oude inkt moet eruit. Maar mooi is ze wel...

Foto's maken durfde ik eigenlijk niet. Ik wist niet of het wel oké is op een veiling. Hoewel het publiek is, lijkt het me toch zo besloten. Tijdens de pauze kon je achter de tafel door naar het café. Toen viel me op hoe hoog die veilingzaalmensen zaten. Ik weet niet of de zetel als opstapje diende of als uitrustplek.

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik ben ook eens naar zo'n veiling geweest, ik schrik er al van dat jij die snelpratende mens verstond, ik kon totaal niet volgen waarover die mens het had, al zal het hoogstwaarschijnlijk ook wel over getalletjes gegaan zijn. Ik zou niets durven kopen uit angst dat ik het getal verkeerd begrepen had.
Ik kan me trouwens je krabangst goed voorstellen.

Anoniem zei

Ik zou ook niet durven bieden. Wat zeg ik, ik durf er zelfs niet binnen te stappen uit angst voor dat 'vreemde planeet'-gevoel.

Carola Rummens zei

Ik snap dat helemaal van Sven, een geweldige pen. Ik hoop dat hij er veel plezier van gaat hebben en dat hij door zijn ik-zit-alle-dagen-op-veilingen-en-ik-heb-tijd-en-geld-teveel-gezicht, niet teveel heeft betaald.
Het was in ieder geval een prachtig verhaal en waarschijnlijk ook een prachtige ervaring!!

stijndc zei

Zo'n veiling lijkt me wel een leuke plaats om foto's te trekken. Maar zoals je al aangaf, ik denk ook dat ze het daar niet zo zouden apprecieren.
Hoe die oude ventjes/beroemdheden aan de andere kant van de lijn dat doen begrijp ik wel nie zo.. Kunnen ze het voorwerp eigenlijk wel zien? Ik denk trouwens dat het beroemdheden zullen zijn, dat klinkt leuker.. ;)

ysabel zei

@ caro: hij heeft niet teveel betaald. Het was echt een koopje. En het was zo'n leuke ervaring dat ik zeker teruga!

@ stijn: de mensen aan de andere kant van de lijn zijn waarschijnlijk op de kijkdagen wel al eens komen kijken naar de voorwerpen. Je kan ze dan ook vasthouden en zo. En je hebt ook boeken waarin alle voorwerpen staan met hun lotnummer en de geschatte waarde. En het is zelfs heel sjiek gedrukt. Het zijn geen platte kopieën of zo. Het zijn echte boekjes met dik papier.