Nieuwe muts

Het is eigenlijk erg, maar sinds ik een kind heb doe ik niets liever dan het te fotograferen. Het is zo typisch dat mensen met kinderen bakken vol foto's hebben van die kinderen en die aan iedereen willen tonen. Het interesseert over het algemeen niemand, maar toch blijven de ouders er foto's van maken en ervan uitgaan dat de hele wereld erop zit te wachten. Ik ben zelf ook veel minder (of beter: nauwelijks) geïnteresseerd in andermans kind. Het hij-heeft-de-neus-van-zijn-vader, en het hij-kan-al-zo-goed-rechtop-zitten was vroeger ook niet aan mij besteed. Nu ik er zelf eentje gemaakt heb is er gelukkig al een beetje meer enthousiasme. Maar ik verwacht dus niet dat mensen per se helemaal wild en vrolijk zullen zijn over mijn zoon. Het is logisch dat ík gek ben op hem, maar ik kijk er niet van op dat het de rest van de wereld koud laat. Ik vind het soms ook een beetje vreemd: een kind wordt geboren en dan wordt het gedurende maanden betast, gemeten, bewonderd, bekeken. (Stel je voor dat er zoiets zou gebeuren met uw nieuw lief.) Enfin. Tadeusz showt op deze foto's zijn nieuwe muts. Ik ben dus duidelijk een verse moeder, want om de zoveel tijd kan ik het niet laten om de foto's van mijn zoon te tonen... Sorry voor diegenen die het saai vinden... De tweede is overigens onscherp.