Naamgeving en verkilometeringen

Er is een periode geweest dat ik heel wat dingen in mijn omgeving een naam gaf. Ik was toen nog alleenstaande en - nu ik er op terugkijk - vermoed ik dat ik toch lichtelijk leed aan een geestesaantastende vorm van eenzaamheid. Het was geen pijnlijke of storende afwijking. Integendeel. Ik was er redelijk gelukkig mee. Ik had toen vooral een bloeiende relatie met mijn kamerplanten. Het waren er veel. En er was er geen enkele zonder naam (hier bijvoorbeeld het drama met Eo na te lezen.). Heel wat van mijn menselijke bezoekers werden netjes voorgesteld aan mijn groene vriendjes.

Het hebben van een lief strooide uiteindelijk roet in het eten. Toen ik met Sven ging samenwonen kwamen er plots heel wat planten bij en het is veel moeilijker om iemand anders' plant te 'noemen'. Ik kon Sven er niet van overtuigen om zijn planten zelf een naam te geven.

Er zijn altijd zaken die zich er goed toe lenen om een naam te krijgen. Dieren en planten staan bovenaan, omdat het nu eenmaal levende wezens zijn. Maar ook computers doen het goed. En ik denk dat heel wat mensen een naam geven aan hun auto...

Ik heb mijn rijbewijs nog niet zo lang. Ik ben tweeëndertig jaar, maar ik rij nog maar een jaar of vier. Ik heb tot hiertoe drie auto's gehad.

De eerste was Nadjezjda (Russisch voor 'hoop'), een witte, fantastische Ford Escort Van van zestien jaar oud. Sven en ik waren net een koppel, en we hadden het plan om naar Georgië te rijden. De naam Nadjezjda was ideaal. Het was Russisch, het was hoop. Hoop voor de relatie en hoop voor ons waanzinnig reisplan. We hoopten ook dat Nadjezjda het zou volhouden voor 8000 km. Nadjezjda bracht ons tot Rusland en terug en stortte toen in (relaas over de reis rond de zwarte zee - van beneden naar boven lezen).

De tweede was Ernst, een kleine grijze Volkswagen Golf van zeventien jaar oud. Ook zijn naam was geschikt. Het was het tweede jaar van de relatie met Sven en we gingen nu voor het serieuzere jaar. Geen zotte dingen meer, maar een ernstig jaar. Voor een Duitse wagen leek een Duitse naam ons geschikt. (Helaas helaas geen foto.)

En toen kochten we een spiksplinternieuwe grijze Toyota Yaris. Nul jaar oud. Krasloos en immens luxueus. Japanse wagen die geassembleerd was in Frankrijk. We kozen voor een Franse naam met koninklijke allure. Boudewijn of Baudouin... En nu pas kom ik tot de bedoeling van deze post: Boudewijn is enkele dagen geleden twaalfduizend kilometer geworden! Hiphiphip! Hoera! Ik heb de gewoonte om foto's te maken als hij zijn 'verkilometering' viert. Ik heb er van zijn 1000 km tot zijn 10000 km. En nu dus, bij deze: